مویم که سفید فدای سرت حسین
عباس من فدای علی اکبرت حسین

گفتم به آب لب نزند تا تو تشنه ای
در آب بود فکر تو آب آورت حسین

گفتم سکینه جان ، عمویت را حلال کن
شرمنده ام هنوز هم از دخترت حسین

از چار نازنین پسرم یک سپر رسید
با کاروان غمزده خواهرت حسین

اینجا همه زگریه من گریه می کنند
اما تو خنده شد به دو چشم ترت حسین

این گریه ها برای دو دست بریده نیست
گریم به دست بسته دو خواهرت حسین

تیر سعبه چشم اباالفضل را درید
ماندم چه کرد با گلوی اصغرت حسین

عباس آخرین نفسش روی پای تو
تو زیر دست و پا نفس آخرت حسین

طبق سفارشم همه جا همره تو بود
جز کنج آن تنور که رفته سرت حسین

از خواهرت شنیده ام ای شاه بی کفن
مانده سه روز روی زمین پیکرت حسین

از خواهرت شنیده ام غارت شد از تنت
پیراهن و عمامه و انگشترت حسین

زهرا اگر نبود بگرید برای تو
من گریه میکنم عوض مادرت حسین

عبدالحسین میرزایی