حضرت عیسی(علیه السلام) پس از ظهور و برای تسهیل ایمان اوردن مسیحیان نزول می کند. پیامبر(صلی الله علیه و آله) در این رابطه می فرماید:
«لن تُهلک اُمَّةٌ انأ فی اولها و عیسی فی آخرها و المهدی فی وسطها؛
امتی که من در اول، عیسی(علیه السلام) در آخر و مهدی(علیه السلام) در وسط آن باشیم هرگز به هلاکت نمیافتند».(1)
از این روایت استفاده می شود که حضرت عیسی(علیه السلام) وحضرت مهدی(عج) با هم ظهور نمی کنند بلکه نخست حضرت مهدی (علیه السلام) و سپس بعد حضرت عیسی(علیه السلام) ظهور می کنند.
مهمترین کار حضرت عیسی(علیه السلام) پس از ظهور متمایل کردن مسیحیان به اسلام است و در برخی روایات اهل سنت آمده است که ایشان به دین پیامبر خاتم عمل خواهد کرد.(2) این عملکرد و همچنین نماز خواندن پشت سر امام زمان( علیه السلام) و به شیوه مسلمانان بیشترین تاثیر را در نشر اسلام خواهد داشت.

البته در روایاتی نیز ایشان به عنوان وزیر امام زمان معرفی شده است: حضرت‌ عیسی (علیه السلام) به حضرت ‌مهدی(علیه السلام) می‌گوید: «همانا من به‌ عنوان وزیر فرستاده شده‌ام نه امیر و فرمانروا».(3)

همچنین در روایتی آمده است که حضرت ‌عیسی (علیه السلام) وزیر حضرت مهدی (علیه السلام) و پرده‌دار و جانشین آن حضرت(علیه السلام) است.(4) و نیز در روایتی دیگر آمده است: «آنگاه عیسی(علیه السلام) فرود می‌آید و مسئول دریافت اموال حضرت ‌قائم(علیه السلام) می‌شود و اصحاب کهف نیز در پشت سر او خواهند بود». (5)
در برخی روایات نیز اشاره شده که ایشان پس از نزول، چهل سال زندگی کرده و پس از وفات ایشان مسلمانان بر او نماز خوانده و دفنش می کنند.(6) البته وفات ایشان نیز میتواند بسیاری از شبهات مسیحیان مبنی بر پسر خدا بودن ایشان را برطرف کرده و سبب هدایت گردد.

همانطور که اشاره شد حضرت عیسی(علیه السلام) تنها به عنوان موید امام زمان(علیه السلام) و مشاور ایشان نزول می کند. از این دسته از روایات روشن می شود که نقش اصلی را امام زمان(علیه السلام) داشته و این حکومت جهانی شخصیت ویژه ای را طلب می کند. این مطلب با توجه به اینکه مقام امام از پیامبران گذشته بالاتر است نیز به راحتی قابل اثبات می باشد.

بنابراین با توجه به روایات متعددی که امام زمان(علیه السلام) را از امت پیامبر(صلی الله علیه و آله) و فرزند حضرت زهرا(سلام الله علیها) معرفی کرده(7)، احتمال یکی بودن امام زمان و حضرت عیسی(علیهما السلام) منتفی است. همچنین این مطلب از روایات اقتداء کردن ایشان به امام زمان(علیه السلام) نیز به راحتی قابل دست یابی است.

1. کشف الغمه، ج 2، ص 484.
2. صحیح ابن‌حبان، ج۵، ص۲۲۳.
3. ملاحم، ابن‌طاووس، ص83؛ و الفتن، ابن‌حماد، ص160.
4. غایة‌المرام، ص697؛ و حلیة‌الابرار، بحرانی، ج6، ص307.
5. همان.
6. الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب، ج2، ص284.
7. دلائل الامامة، ص102؛ کشف الغمة و معرفة الامة، ج2، ص468؛ بحار الانوار، ج51، ص78.